Het vluchten in mijn eigen droomwereld was, nadat ik later pas begreep, een manier om een ‘boze wereld’ te ontvluchten, om op deze wijze staande te blijven en grip te krijgen op angstige, niet benoembare gevoelens. Jaren geleden, weer eens op zoek mezelf te corrigeren en te hervinden, besefte ik dat de naderende herfst (hoezeer ik ook houd van dat geweldige natuurwonder) mijn depressieve gevoelens sterk deed toenemen. Dat donkere, besefte ik toen, moest omgezet worden in licht. Mijn man en ik hebben dit letterlijk genomen en we besloten de bruine kasten crèmekleurig te verven. Ik was hem erg dankbaar dat hij ondanks zijn drukke werk hier de tijd voor vrij maakte.
Licht heeft een stimulerende invloed om je donkere gevoelens de baas te blijven. Ik hoopte dat ik mijn depressie niet over zou dragen op kinderen en kleinkinderen en maakte boekjes, met zoveel mogelijk positieve adviezen op allerlei levensvragen middels citaten en verwijzingen naar boeken die ik zelf graag raadpleeg. Ik heb die boekjes aan onze kleinkinderen gegeven.
Ik wil anderen niet belasten met van tijd tot tijd terugkerende depressieve gedachten, deels uit schaamte omdat er voor mij geen direct aanwijsbare redenen zijn. Eerlijk gezegd geeft dat mij in die perioden vaak een eenzaam gevoel. Maar ik heb daar mijn eigen weg in gevonden.
Het bovenstaande zou een vertekend beeld geven wanneer ik niet zou vermelden dat ik, naast mijn ‘verborgen leven’, ook heel veel geluk ken. Ik ga daar met heel grote zorgvuldigheid en dankbaarheid mee om. Toen iemand eens zei ‘je straalt licht uit’, gaf dat mij een fijn gevoel, vooral omdat het precies is wat ik mezelf ten doel heb gesteld. Als anderen je vriendelijk en aandachtig bejegenen heeft dat een enorme invloed op je welbevinden. Dat weet ik uit eigen ervaring.